مکرومه بافی (Macrame)

مکرومه بافی(Macrame)

هر چقدر که به جلوتر می رویم و هنرهای بیشتری را نیز می شناسیم می فهمیم ک چقدر در زندگی مهم هستند و انجام دادن آن ها به انسان آرامش می دهد.ما درباه ی هنر های زیادی از جمله شماره دوزی،کوبلن دوزی و.. با شما صحبت کردیم و آَشنایی پیدا کردید و آن را آموزش دیدید.

زنان ایرانی انسان هایی خلاق،باهوش و با استعداد هستند و می توانند از روش های زیادی یک هنر را یادبگیرند و آن را میان مردم گسترش دهند،تعدادی از هنر ها هستند که دارای قدمت هایی هستند اما آن طور که باید به آن ها توجه نشده است اما با وجود بانوان پر تلاش و پر استعداد توانسته اند میان مردم از اهمیت بالایی برخوردار باشند.

هنر بافتن و گره زدن هنر صحبت کردن انسان با خودش نیز میباشد که هر کدام از آن بافتن و گره ها برای او حکم یک کلمه را دارد که به آن آرامش میدهد.ساده ترین تعریفی که میتوان از هنر مکرومه بافی داشت این است که بگوییم هنر تبدیل نخ به گره هایی به اشکال مختلف برای انواع منسوجات خانگی و زیبایی دادن به آن ها است.

تاریخچه مکرومه بافی

اولین استفاده هنر مکرومه بافی در زمان بابلیان و آشوریان بوده است که بافت های حاشیه ای در مجسمه های سنگی وجود دارد که نشان دهنده ی گره های مکرومه بافی هستند.اسپانیا پس از آنکه آفریقا را فتح کرد اروپاییان را با هنر مکرومه بافی نیز آشنا کرد.

کلمه (مکرمه) از اصطلاحات عربی است که به معنای بافتن است در آن زمان عرب ها از پارچه های اضافی شامل شال گره های تزئینی به وجود می آوردند که البته میتوان گفت(مکرمه)از کلمه (مکرومیه) الهام گرفته شده است که ریشه ترکی هم می تواند داشته باشد.ویکتوریا ملکه انگلستان هنر مکرومه بافی را در کشور خود رایج و گسترش داد و میان مردم محبوب شد و آنان از این هنر برای رومیزی و تزئینات خانه هم استفاده میکردند.

البته یک داستانی وجود دارد که مربوط به ملوانان کشتی در انگلستان است در ابتدای مقاله به شما اشاره کردم که هنر صحبت کردن انسان با خودش گره زدن است در این مورد هم صدق میکند.ملوانان کشتی از گره های مکرومه بافی در کشتی استفاده می کردند و تمام احساساتشان را با آن گره می آمیختند و به فرد مورد علاقه شان هدیه میدادند و البته به جز آن از آن کسب در آمد هم نیز می کردند.پس میتوان گفت که هنر مکرومه بافی در کشور انگلستان هم رواج بسیار داشت.

محبوبیت مکرومه با گذشت زمان کم شد و سپس دهه‌ی هفتاد میلادی، به‌‍ عنوان یکی از دیوارپوش‌های تزئینی، رومیزی، روتختی، آویز گلدان، اکسسوری‌های استایل شخصی و… استفاده از آن مجدد رواج پیدا کرد. همچنین استفاده از زیورآلات تهیه‌شده از هنر مکرومه بافی نیز در آمریکا رواج پیدا کرد. گردنبند، دستبند و خلخال از نمونه‌های این جواهرات بود. این جواهرت تلفیقی از گره‌های مربعی با سنگ‌های شیشه‌ای مصنوعی، استخوان و پوسته‌های صدف دریایی بود.